گفته بودم که اگر بوسه دهی توبه کنم

که دگر بار از این خطاها نکنم

بوسه دادی چو برخاست لبت از لب من

توبه کردم که دگر توبه بیجا نکنم

خدایا طاقت هجرش ندارم تو میدانی که او را دوست دارم

شده در زندگی لیلای عشقم و من مجنون عشقش در دیارم

خانه های جدول زندگی ام را دستان مهربانت یک به یک

پرکرد!رمز جدول چنین بود " دوستم بدار"

ویلیام شکسپیر میگه: کسی رو که دوستش داری ازش بگذر اگه قسمت تو   

                             باشه بر میگرده اگر هم برنگشت حتما از اول ماله تو نبوده.

مرا دردیست اندر دل اگر گویم زبان سوزد

اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد

منجم کوکب بخت مرا از برج بیرون کن

که من بعد طالع ام ترسم از آسمان سوزد

تا از توجدا شده است آغوش مرا

از گریه کسی ندیده خاموش مرا

در جان و دل و دیده فراموش نه ای

از بهر خدامکن فراموش مرا

عشق در دل شده پیدا،چون تو پیدا شده ای

لب غمگین شده خندان، که تو با ما شده ای

همه هیچم شده هستی، شب تارم لب گورم

دل زارم شده مجنون، که تو لیلا شده ای 

من نه عاشق بودم،نه محتاج نگاهی که بلغزد برمن،من خودم بودم و یک

                              حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزد......!!!!!

سهم من از دوری تو چیزی جز دلتنگی به اندازه دریاها، نگاهی تاریک همچون

 شب های بدون مهتاب و لحظه های که ثانه ثانه می گذرند نیست . پس ای دوست 

                          بشنو صدای دلتنگی مرا........... 

                           ای عزیز جان من

                        من برای مرگ خود یک بهانه می خواهم

                        یک بهانه ی پوچ عاشقانه می خواهم

                                                             از غمی که می دانی با تو بودنم مرگ است

                                                             بی تو بودنم هرگز

                                                              گر بهانه این باشد من بهانه می گیرم

                                                              عاشقانه می میرم

دستم بوی گل میداد......ومرا به جرم چیدن گل محکوم کردند.......اما کسی

                               فکر نکرد که شاید من گلی کاشته باشم.

ما را به دعا کاش فراموش نسازد،

رندان سحرخیز که صاحب نفسانند