ای کاش که از حال دل من خبرت بود

                       ای کاش دمی از سر کویم گذرت بود

من مرغ اسیرم که ندارم پرپرواز

                         ای کاش که کاشانه من زیر پرت بود

کاش هرگز در محبت شک نبود

                   تک سوار مهربانی تک نبود

    کاش بر لوحی که بر جان دل است

                    واژه ی تلخ خیانت حک نبود

                        از او که رفته نباید رنجشی به دل گرفت

                       آنکه دوستش داریم همه گونه حقی بر ما دارد

                       حتی حق آنکه دیگر دوستمان نداشته باشد

                        نمی توان از او رنجشی به دل گرفت بلکه باید

                        تنها از خود رنجید که چرا باید آنقدر شایسته

                        محبت نباشیم که دوست ما را ترک کند.....

                        و این خود دردی کشنده است.

دعوتم کن به یه بوسه

گوشه دنج یه رویا

من میخام با تو بمونم از الان تا ته رویا

من میخام باشم کنارت با همین رویا بمیرم

من میخام بمیرم اما دستاتو توی دستام بگیرم

واسه به تو رسیدن این همه شب رو دیدم

خسته از طلوع فردا شب به شب خوابتو دیدم

                  چه ساده اون روزای خوب پیش چشات تموم شدن

                   با یه خدا حافظی همه خاطره ها حروم شدن

                   نمی دونم ،نمی دونم یا من یا تو لیاقت همو نداشتیم

                   اما اینو خوب می دونم دل تو منو جا گذاشت

                   نکه بگم تو فکرتم نه دیگه مردی واسه من

                   یه لحظه مرحم نبودی نمک شدی رو زخم من

دیروز با یه گل اومده بود دیدنم با یه نگاه مهربون

همون نگاهی که سالها آرزوشو داشتم و از من دریق

می کردگریه کرد و گفت دلش برام تنگ شده وقتی

رفت سنگ قبرم از اشکاش خیس شده بود

چه کسی می گوید که گرانی اینجاست ؟

دوره ارزانیست ،

چه شرافت ارزان ،

تن عریان ارزان ،

ودروغ از همه چیز ارزانتر

آبرو قیمت یک تکه ی نان ،

و چه تخفیف بزرگی خوردست

قیمت هر انسان .......!!!

رو خار پنجره عکس تو را نقاشی کردم یادم افتاد که تو گفتی میری

وزود برمی گردی 

حالا از روزی که رفتی شیشه ها بخار گرفته در ودیوار اتاقم رنگ

انتظار گرفته

هنوزم به دوری تو دل من عادت نکرده یه صداییه تو گوشم که میگه

اون برمی گرده

از همون وقتی که رفتی پشت هم بارون می باره اخه این بارونا بدجور

تو رو یاد من میاره

واسه من جدایی از تو مثل قهر شب با ماهه لااقل کاش می دونستی یکی

اینجا چشم براهه، روی دیوار نوشتم واسه من عزیزترینی به خدا دیدن چشمات

آرزوی آخرینه ،آخرین خواهش قلبم از خدا حافظ همینه چشای منتظر من دوباره

                           تورا ببینه.

خدا حافظ گل لادن . تموم عاشقا باختن

ببین گریه هام از عشق تو . چه زندونی برام ساختن

خدا حافظ گل پونه . گل تنهای بی خونه

لالایی ها دیگه خوابی به چشمونم نمی شونه

یکی با چشمای نازش دل کوچیکم رو لرزوند

یکی با دست ناپاکش گلای باغچمو سوزوند

تو این شبهای تو در تو . خدا حافظ گل شب بو

هنوز آوار تنهایی داره می باره از هر سو

خدا حافظ گل مریم . گل مظلوم پر دردم

نشد با این تن زخمی به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم

از این فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم

نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی

تو که بیدار بیداری بگو از شب چه می دونی

تو این رویای سردرگم . خدا حافظ گل گندم

تو هم بازیچه ای بودی . تو دست سرد این مردم 

خدا حافظ گل پونه . که بارونی نمی تونی

طلسم بغضو برداری . از این پاییز دیوونه

خداحافظ 

ما همسایه اشکیم با دل تنگ !

گر لبی خنده کند یاد شما می افتیم

بگذار سرنشت هر راهی که می خواهد برود

ما راهمان جداست

بگذار این ابرها تا می توانند ببارند

ما چترمان خداست

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد

آنچه داشت زبیگانه تمنا می کرد

وعد وصل به فردا دهی میدانی

هر که امروز تو را دید به فردا نرسد

 آنقدر از زندگانی دلگیر وسردم که

روزی اگر بمیرم مرگ خود را جشن می گیرم

کاش می شد حرفی از (کاش میشد)هم نبود

هرچه بود احساس بود و عشق بود ویاس بود

تو گل سرخ منی تو گل یاسمنی تو چنان شبنم پاک

سحریتو بهاری نه بهاران از توست

شاه نشین قلب من تکیه گه خیال توست

اگر چه دورم از برت ولی دلم بیاد توست

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

شبی از سوز گفتم قلم را

                     بیا بنویس غم های دلم را

قلم گفتا برو بیمار عاشق

                     ندارم طاقت این بار غم را

اگر یاد گلی کردی نگاهی بر رخ خود کن

اگر یاد خزون کردی نگاهی جانب ما کن

تو به پاکی عقیقی،مثل دریاها عمیقی،مثل گریه

مرحم زخم ،مثل تنهایی رفیقی

در مرام ما نباشد وفاداری به دوست

جان دهم بهر رفیقی که وفاداری از اوست

ساده ترین کار جهان اینست که خود باشی

دشوارترین کار جهان اینست که کسی باشی که

دیگران می خواهند

                     سخن عشق را در عمق نگاهت خواندم......

                     وصدای محبت را در کوچه باغ آشنایی مان شنیدم

                     برایت گریستم.........

                     و به یادت خندیدم...........

                     و به نشانه وفاداری دفترم را بنامت نوشتم........

                     و نامی به اندازه عشقت برایت برگزیدم..........

                     و آن را به صفای دلم پیوند زدم..........

                     پژواک افسرده صدایم را به گوشت رساندم

                     تا تو را بیابم ولی نه...........

                    انگار هنوز عشقم به صداقت باران و به پاکی آب

                     نرسیده است تا قناریها خوش آواز دلت شعر وصال

                      برایم بخوانند.